Woensdag 13 juli Banff

Eindelijk een nachtje goed geslapen, dankzij een pilletje 😉. Om 5u30 wordt ik wakker en dat lijkt vroeg maar voor mij was dat perfect, 7 uurtjes non-stop geslapen. De rest ligt nog te slapen en ik wil aan de blog van de vorige dag werken, dus maak ik een kop koffie, neem een stukje cake en begeef me om 6 uur naar de lobby. Het is daar doodstil maar het is al licht dus kan ik gerust een uurtje ongestoord schrijven.

Tegen 7u30 is het verhaal van de vorige dag af en ik begeef me naar de kamer waar de rest al wakker is. We maken ons klaar en gaan in het hotel ontbijten zo moeten we niet te ver stappen om onze eerste hike van deze vakantie te beginnen. Ik heb de app Alltrails gedownload en daar vind je trails van over de hele wereld. Ik stel Sulphur Mountain trail in, dat start aan de gondola, ong 500 m van ons hotel. Het is nog een beetje fris als we om 10 uur beginnen, maar het zal zeker opwarmen, er wordt +25°C voorspeld. Vol goede moed starten we aan de 5.5 km klim naar de top. En ik bedoel echt een klim, 750 m hoog is de summit. Er is een redelijk goed aangelegd pad die zigzaggend naar boven gaat. We hebben onze camelbacks mee, een snack, fototoestel en een goed humeur. Het pad slingert zich door het bos en dat maakt dat het niet te warm wordt. Naarmate we klimmen wordt het wel iets frisser. We komen heel veel mensen tegen en zelfs mensen die al joggend naar boven lopen. Deze trail wordt door de ene site bestempeld als hard en de andere als medium. Deniz stapt vlotjes naar boven, Kaan en Ayhan houden mij afwisselend gezelschap. Ik moet en zal dit kunnen. We blijven regelmatig staan om foto’s te trekken van het zicht beneden ons: het Banff Springs hotel, Lake Minnewanka, Banff zien er van hier boven mooi uit. En op de achtergrond de majestueuze Rocky Mountains. Op een bepaald moment komen we de gondola tegen die naar boven gaat, die hadden we ook kunnen nemen maar één het is heel duur, ong 50 euro per persoon en twee dit is een aktieve vakantie en we zijn hier om te wandelen. Naarmate we klimmen wordt het wel iets frisser. Op een bepaald moment voelen we zelfs regen druppels maar echt nat worden we niet.

Na twee uur zwoegen en zweten komen we eindelijk boven waar de gondola uitkomt. Het zicht was deze tocht dubbel waard. Maar we zijn nog niet klaar met klimmen. Waar de gondola uitkomt is een vlonderpad aangelegd dat nog verder gaat naar Sanson’s Peak en Cosmic Ray Station, een weerstation. Zover gekomen, dus dat pakken we er nog even bij. Het is wel heel fris maar het uitzicht is subliem. We zien in de verte een groot meer (geen tekort aan meren in Canada) en ik denk dat het Lake Minnewanka is, dat staat morgen op de planning. We trekken nog wat foto’s, alsof we er niet genoeg hebben, maar de uitzichten zijn zo mooi dat je er gewoon niet genoeg van krijgt. Het is wel zo dat je nooit op foto’s de werkelijke schoonheid van dit landschap kan vast leggen.

We blijven een uurtje boven en beginnen dan aan de terugweg, dat zal veel gemakkelijker gaan dan naar boven. Ja dat zal wel, met vallen en opstaan, letterlijk. Als we net op het pad naar beneden zijn valt een jongetje voor ons, hij gleed uit op de stenen, maar gelukkig behalve een paar schrammen is hij ok. Nog geen 5 meter later val ik, mijn voet blijft steken achter een steen en ik kom hard neer op mijn linkerzijde. Een serieus geschaafde linker knie, een bult op mijn scheenbeen en mijn rechter knie begint te zwellen. Linker pin en rechterduim ook gesneden. Ten slotte een grote schaafwonde op mijn bovenarm. Niemand op het hele pad ervoor en plots zijn minstens tien mensen getuige van mijn val. Ayhan eerst bezorgd dan een beetje boos. Gelukkig niks gebroken of gekneusd en ik kan de resterende 5 km afleggen. Rustig, pijnlijk maar het lukt. Ayhan wil geen risico lopen en klampt mijn hand vast, haha als we nu vallen wie gaat ons dan recht helpen. Beetje bij beetje geraak ik beneden. Aan de voet van Sulphur Mountain liggen natuurlijke hot springs. Ik had er graag in gegaan maar met mijn schaafwonden is dan niet meer mogelijk. Ook de hot tub in het hotel waar ik naar uitkeek is een no go. Eigenlijk heb ik veel geluk gehad, ik had echt iets kunnen breken en dan was de vakantie over voor iedereen. Waarschijnlijk heb ik een beschermengeltje (ons mama ?). Terug in het hotel neem ik een douche en was het gruis en het bloed weg, dat doet pijn maar ik kan stappen en dat is het belangrijkst. Even uitrusten en ijs op beide knieën en het scheenbeen zodat het niet te veel zwelt.

Ondertussen is het 4 uur geworden en we willen nog even naar het historische Cave en Basin, dit zijn de laagste zwavel hot springs in Banff, ontdekt in de 19de eeuw door drie arbeiders die werkten in deze omgeving. Deze site sluit om 5 uur dus we moeten ons een beetje haasten.  Het voordeel van zo laat te gaan is dat het er niet druk is. Hier moeten we wel ingang betalen, maar het is niet veel, slechts 8$/pp. Er zijn verschillende pools maar de grootste attractie is een warm water bad in een grot. Je bereikt de pool via een smalle lage gang, Deniz moet zijn hoofd buiten om er door te kunnen. De geur van zwavel komt ons tegemoet. Doordat het een afgesloten ruimte is met slechts een opening aan het plafond (zo is het ontdekt en de gang is later gegraven) is de geur van zwavel niet te harden. Dus even op de tanden bijten, wat foto’s nemen en snel terug buiten. We wandelen nog even in de site langs een goed aangelegd pad. Na onze hike van deze morgen hebben we niet veel energie meer om meer te doen. Er is een kleine informatie ruimte met video’s en beelden over de geschiedenis van Banff. Daar is er de mogelijkheid om op een wit bord een tekst te schrijven, dan een foto te trekken en op te hangen aan de muur. Tja, wij zouden de Yavuz familie niet zijn als we dit niet doen – het resultaat zie je op de foto.

We hebben honger gekregen en gaan naar het centrum van Banff. Alhoewel het hier meevalt qua drukte is het niet evident om een restaurant te vinden waar we onmiddellijk een tafeltje krijgen. Overal is het minstens een half uur wachttijd. Terwijl we wachten op een tafeltje lopen we wat rond in het centrum. Na het eten gaan we linea recta naar ons hotel en naar bed. Morgen richting Lake Louise. Nog even iets over mondmaskertjes, je hoeft ze hier niet te dragen maar toch zien we dat heel veel mensen ze opzetten. We hebben een paar maal de shuttle bus genomen vanuit het hotel en toen die vol zat hebben we ze ook even opgezet. Op de vlucht naar hier moesten we ze wel opzetten, maar uiteindelijk viel dat wel mee.