Donderdag 28 juli - Vancouver

Na een goede nachtrust worden we redelijk  vroeg wakker. Ik maak een koffietje en ga op ons balkon zitten en geniet van de stilte rondom mij. Het is nog geen 8 uur maar de zon schijnt vlak op ons kamer en het is duidelijk dat het een warme dag wordt. Als iedereen wakker is gaan we ontbijten en installeren ons terug aan het zwembad voor een paar uur. Tegen 11 uur wordt het echt te warm en we beslissen om Stanley Park nog eens op de fiets te bezoeken. Het hotel stelt gratis fietsen ter beschikking dus zo gezegd zo gedaan. We gaan de volledige Sea Wall rond Stanley Park fietsen. Dat is ong een 9 km, met stops een 2 uurtjes. Het is redelijk druk met fietsers en wandelaars. Je ziet niet zoveel mensen met een elektrische step en je kan die hier ook niet op straat huren. Meer en meer steden bannen deze steps omdat zet links en rechts achtergelaten worden en gevaarlijk zijn. We doen een verschillende rit dan die we met onze gids gedaan hebben en stoppen een aantal keren om de omgeving rond ons te bewonderen. In de voormiddag is het eb en komt het water niet tot de kade. We merken duidelijk het verschil met onze gewone fietsen en de e-bikes die we eergisteren hadden. Maar dat is niet zo erg, gezien we hier niet zoveel wandelingen hebben gedaan, is een beetje inspanning goed voor ons zodat we niet vastroesten.

Na twee uurtjes komen we terug in het hotel net op tijd om te gaan eten in Cardero’s. We hebben geboekt voor de lunch (zonder reservatie geraak je in veel restaurants niet binnen of je moet minstens een half uur wachten). Dit is een heel bekend vis restaurant net tegenover ons hotel en vlak aan het water. Omdat het zo warm is vragen we een tafeltje binnen en worden vlak aan het raam geplaatst met zicht op de boten. De lunch (inclusief oesters) smaakt heel goed en we begrijpen waarom dit restaurant hoog aangeschreven staat.

Na de lunch nog even een duik in het zwembad en dan gaan we naar Capilano Suspension bridge park. Dit is een heel bekende bezienswaardigheid die zich net over de Lions Bridge in Noord Vancouver bevindt. Deze brug wordt zo genoemd omdat in de verte twee bergtoppen de vorm hebben van een liggende brug. De brug lijkt op de Golden Gate Bridge in San Francisco maar is niet zo lang en hoog en is groen gekleurd.

Capilano Suspension Bridge hangt 70 meter boven de rivier en is 137 meter lang. In het park rond de brug kun je ook het Treetops Adventure doen. Dit is een boomtoppenpad, waar je op avontuurlijke wijze en hoog boven de grond een parcours over bruggen aflegt. Ook kun je de Cliffwalk lopen, een 215 meter lang wandelpad langs de steile wanden van de Capilano Canyon. Het pad bestaat uit een serie bruggen, platforms en trappen. We hebben tickets gekocht voor 5 uur zodat het niet te druk is maar er loopt nog veel volk rond en het is nog steeds heel warm. Een groot gedeelte van het park is beschaduwd maar het is er vochtig en de warmte speelt ons toch parten. Het is wel leuk om zo hoog  door de bomen te kunnen wandelen. De eerste brug is in 1888 gebouwd met als oorspronkelijke bedoeling een brug te vormen tussen de twee valleien. Vanaf 1893 trekt de brug avonturiers aan en over de jaren is het bos eromheen omgevormd tot wat het vandaag is. De constructie van bruggen en trappen doet niets af aan het natuurlijke karakter rondom je heen. Op verschillende plekken heb je rangers die je informatie geven over de natuur en de geschiedenis van wat je ziet.

Na twee uurtjes keren we terug naar ons hotel en rusten wat op de kamer (Ayhan en ik) terwijl Kaan en Deniz nog even het zwembad onveilig maken met bommetjes; die we horen tot op ons balkon.

Ik geniet van een glaasje wijn en het mooie uitzicht terwijl ik het verhaal van de laatste twee dagen schrijf. We vertrekken zo naar English Bay om daar te genieten van de ondergaande zon. Gisteren was er niet de mogelijkheid om mooie foto’s te trekken van de zonsondergang owv het vele volk. Ons hotel kijkt uit op het oosten en kan je de zonsopgang zien. Voor zonsondergang moeten we naar de andere kant van het schiereiland. Als we rond 9u15 toekomen aan English Bay is de zon al onder maar je ziet nog een gouden gloed aan de horizon. Het is nog steeds warm en op het strand, de parken en de straten zijn nog heel veel mensen. Dit is een heel levendige buurt en voor een donderdag is het hier nog heel druk. Morgen onze laatste dag ….