Zondag 17 juli - Jasper
Onze bungalow ligt heel rustig in een groene omgeving, het is hier heel mooi en voor elk huisje/bungalow staat een picknick tafeltje en Adirondack stoelen. Die stoelen komen we op veel plaatsen tegen in de bergen, langs een meer enz. Ze zitten enorm gemakkelijk, jammer dat je die in België niet kan kopen. Ik wordt rond 7 uur wakker en de rest is nog in diepe slaap. Ik haal wat schrijfwerk voor de blog in want ik sta 3 dagen achter. Onze suite heeft een aparte zitkamer en ik zet me daar om niemand wakker te maken. Ik maak een kopje koffie en installeer me in de zetel. Buiten is het nog heel fris zo vroeg in de morgen. Tegen 10 uur heb ik de laatste dagen op de blog ingehaald. Het internet is hier heel traag dus opladen is voor later. Als iedereen wakker is ontbijten we op de kamer. We willen raften en gaan naar Jasper om informatie in te winnen. Ondertussen is het 12 uur. Vandaag was regen voorspeld maar het weer is zonnig en geen regenwolken. Het heeft wel deze nacht geregend, dat zie je aan de natte straten.
Gisteren hadden we al informatie ingewonnen bij één van de bedrijven die raft tours organiseren maar de verkoper kon ons niet overtuigen. We gaan vandaag langs bij Maligne Rafting Adventures. Je hebt verschillende opties maar er is niet veel meer vrij. Ik had graag een classe 2+ raft gedaan, dit is op een rustige rivier inclusief wat sighseeing. Maar daar is geen plaats meer. Ze hebben enkel nog plaats voor deze middag voor de class 3 rafting op de Sunwapta rivier. Aangezien de jongens dit echt willen doen laat ik me overtuigen en boeken we een tour voor deze middag. We hebben nog even tijd om naar ons kamer te gaan en badpak aan te doen.
Even voor het vertrek moeten we een document invullen dat het rafting bedrijf vrijwaart van alle verantwoordelijkheid moest er iets met ons gebeuren. Dit document niet tekenen wil zeggen dat je niet meekan, dus veel keuze hebben we niet. Dan krijgen we een korte uitleg over de tour en dan is het tijd om de bus op te gaan. We zijn met 12, de andere deelnemers komen uit Canada, Oostenrijk, Duitsland en Spanje. We zitten een uurtje op de bus tot onze bestemming. Caleb, die ook onze gids zal zijn, geeft ons uitleg over het raften alsook over de omgeving. Hij zegt dat hij veel praat en dat is ook zo. Caleb is slechts 27 en doet dit al 7 jaar. Hij geeft ook les aan beginnende rafting gidsen. In de winter werkt hij als lawine specialist. Zijn taak is om kleine lawines te laten afgaan (soms met springstoffen) om grotere lawines te vermijden. Hij vertelt ons ook nog over de winterperiode, lawines en hoe sommige mensen zichzelf in gevaar brengen. Caleb vult zijn loon aan als straatmuzikant, hij speelt gitaar, om zijn studies te kunnen betalen. Net voor aankomst begint het ligt te regenen, wat niet erg is want nat worden we toch. Uiteindelijk stopt de regen na een tijdje en breekt de zon door.
Na een uurtje komen we toe op onze bestemming waar we worden opgedeeld in 2 groepen van 6 plus de gids. Terwijl Caleb en Wally, onze chauffeur en fotograaf de rafts en onze outfit klaarmaken, geeft Caitlin, de andere gids, ons een safety briefing en hoe we moeten raften. We krijgen uitleg wat we moeten doen als iemand uit de boot valt. Volgens Caitlin gebeurt dit zelden, maar alles kan natuurlijk en dat is niet goed voor mijn zenuwen. De gids geeft de commando’s “forward”; “backward” of stop. Boodschap is goed te luisteren en als een team te peddelen. Uiteindelijk krijgen we onze outfit, een wetsuit, vest, speciale schoenen, handschoenen, een reddingsvest en een helm. Alles is geïsoleerd dus je blijft wel warm. We krijgen tips hoe ons aan te kleden en mogen dan terug de bus op om ons te verkleden. Als iedereen klaar is tillen we de boot op en gaan richting de rivier. Die ziet er ok uit, maar ik ben er niet gerust in. Volgens Caleb heeft iedereen een glimlach op zijn gezicht na een tijdje, dus ik zal het ook wel overleven. We zien wel. Wally neemt een foto en 100 meter verder wordt de boot in de rivier gelost. We hebben van Caitlin geleer hoe in de raft te stappen en onze peddel vast te houden. Kaan en Deniz gaan vooraan, daar wordt je het meeste nat en zij zijn ook degenen die de maat van het peddelen aangeven. Ayhan en ik zitten in het midden en Christina en Kevin, de Oostenrijkers, gaan achteraan zitten. En dan met een zetje drijven we op de rivier. De stroming is heel sterk en Caleb test ons eerst eens uit met een “forward” commando. Hij geeft ons wat feedback over wat hij gezien heeft en dan doen we nog een poging. Die vindt hij goed genoeg en we vertrekken. Op zich valt het wel mee maar we hebben natuurlijk nog geen grote golven gehad. Op de rustige plekken geeft Caleb ons wat informatie over de omgeving en gevaarlijk plekken op de rivier. Het is zijn taak om die te vermijden. Hij vraagt ons ook iets te vertellen over onszelf. Hij is een zeer sociaal iemand die effectief veel praat. Op een bepaald moment komen dan de golven, iedereen werkt mee en volgt Caleb zijn commando’s strikt op. Kaan en Deniz vangen het grootste deel van het water op maar ik krijg ook wel wat te verduren. De wetsuit van top tot teen is echt wel nodig want dit water is ijskoud. Onvermijdelijk krijg je wat water binnen maar het materiaal van onze kleding houdt ons warm. We ondergaan een paar classe 2 en classe 3 golven. Op een bepaalde plek moeten we naar boven kijken waar Wally in de bossen klaarstaat om foto’s te trekken. Halverwege, ong 5 km verder gaan we aan wal. Kaan en Deniz switchen met de Oostenrijkers, Ayhan en ik blijven in het midden. We krijgen ook terug tips over wat je moet doen als je in het water valt. Caleb begeleidt ons veilig door de golven heen en zorgt dat we de juiste kant uitgaan en niet richting de waterval want dat zouden we niet overleven. Na nog eens 5 km gaan we terug aan land. We dragen de boot naar onze vertrekplaats waar we ons ook omkleden. Heel nat zijn we niet alhoewel we toch redelijk wat golven over ons gekregen hebben. De wetsuits hebben echt geholpen. De foto’s die Wally getrokken heeft kunnen we aankopen en dat doen we ook want zelf hebben we vandaag niet veel foto’s getrokken. Op de terugweg is er plots een file. Auto’s aan de zijkant en een autobus vlak voor ons die stilstaat, dat betekent dat er een beer gespot is, we zien mensen met camera’s met enorme lenzen. En inderdaad, aan de linkerkant van de weg is een grizzly beer met twee jongen, de ene bruin als de mama en de andere zwart. Caleb had al gezegd dat ze niet stoppen voor dieren maar wel trager gaan rijden. De lokale mensen houden er niet zo van dat het verkeer stopt voor beren. Er staan veel auto’s aan beide kanten van de weg maar toch kunnen we een foto trekken. Heel duidelijk is die niet vanuit de rijdende bus. Beer nr 2 gespot.
We hebben enorme honger gezien we deze middag niets gegeten hebben. Op de kamer een kleine snack en dan naar de stad naar een Italiaan restaurant die heel lekkere pizza’s heeft (volgens Caleb) en dat klopt ook nog. We wandelen nog even rond in Jasper en horen iemand zingen en gitaar spelen. Het is toch wel onze gids. We praten nog wat met hem. Voor we naar huis gaan proberen we ook nog een andere specialiteit van Canada uit: Beaver Tails. Dit is een soort platte ovale oliebol, ter grootte van een pannenkoek die je kan krijgen met verschillende soorten zoet beleg. De jongens en ik nemen er elk een, Ayhan gaat voor een ijsje. We gingen dit pas op de kamer opeten maar warm smaakt ie het lekkerst en voor we aan de auto zijn is het op. Verrassend genoeg was het redelijk licht en even heerlijk zoals ik gelezen had. Terug op de kamer check ik even het weer voor de volgende dagen. Ik kom toevallig een Bug (beestjes) Report tegen. Net als weervoorspelling is dit een voorspelling hoeveel vliegen en muggen er zullen zijn (zie foto). Wat je daarmee doet weet ik niet maar dat hier veel muggen zijn hebben we al ondervonden. Ondanks muggenspray worden we toch regelmatig gebeten. Vandaag geen wandelingen en niet zoveel foto’s, morgen staat er terug een stevige wandeling op de planning.
