Maandag 18 juli - Jasper
Het raften gisteren was heel leuk maar veel gewandeld hebben we dus vandaag staat terug een hike op de planning. Ik gebruik de Alltrails app die wandelroutes van over de wereld heeft. Heel handig, je kan lezen wat anderen ervan vonden en foto’s zien. We gaan voor de Valley of Five Lakes. Drie keer raden waarom die zo genoemd wordt. Jasper is veel rustiger dan Banff en ook de bekende wandelroutes zijn niet zo druk. Op een 6 km van Banff bevindt deze route zich. Een 8 km lang en een hoogteverschil van244 m. Dat klinkt misschien niet veel maar dat is het dus wel. Naar Lake Agnes was het hoger maar hier zijn er korte stukken die redelijk stijl zijn. Op de Alltrails app kan je al deze informatie terugvinden. Eerste een stevig ontbijt in het historische Athabasca hotel en dan kunnen we er weer even tegen. We vullen onze watervoorraad aan met kraantjes water, dat smaakt toch lekker hier. Dat is natuurlijk buiten Kaan gerekend. Een km op de trail drinkt hij van zijn water en vindt het verschrikkelijk. Hij heeft eigenlijk wel gelijk, het water is echt niet lekker, maar iets anders is er niet. Net alsof ze er iets bijgedaan hebben . Op de meeste plaatsen is het water wel drinkbaar. Voor ons zal het wel lukken maar Kaan wordt er misselijk van dus dat wordt een lange tocht zonder water. Gelukkig is het niet snikheet anders zou het niet lukken. De vijf meren zijn verspreid over de vallei en als eerste komen we Fifth Lake tegen. Dit is een helder blauw meer met een ponton en trekt aan om erin te gaan. Moet je Ayhan geen twee keer zeggen, hup t-thirt en schoenen uit en hij zit erin. Hij is wel de enige in het water, een heel meer voor hem alleen. er zitten wat mensen op het ponton, maar niemand die zich erin waagt. Blijkbaar is het niet te koud. Er staat ook een bankje waar je wat kan rusten. Je komt veel van die houten bankjes tegen, vooral op plekken met een mooi zicht. We wandelen verder naar de volgende meren door bossen en mooie landschappen waar heel wat wilde bloemen groeien. We zien zelfs oranje lelies groeien tussen de bomen. Op sommige plekken zijn we helemaal alleen, af en toe komen we andere mensen tehen. Gelukkig geen beer te zien. Tussen het derde en vierde meer staan op de heuvel twee rode Adirondack stoelen. Dee zijn heel bekend en vindt je terug als de “red chairs”. Wij zouden ons niet zijn als er geen hele fotoshoot hier plaatsvindt.
Uiteindelijk bereiken we First Lake. Dit is het grootste meer en we beslissen er allemaal in te gaan. Ik tot de knieën want ik heb geen badpak mee. Jammer genoeg is dit meer niet ideaal om in te gaan. Er liggen heel veel stenen die door mos en slijk enorm glad zijn. Ayhan gaat er als eerste in, het midden van het meer bestaat uit een soort klei waar je in wegzakt. Moeilijk gaat ook en gezien we in geen van de andere meren gegaan zijn, is dit onze laatste kans en we willen onze voeten wat verfrissen. Hier zitten wel nog twee andere mensen in het water. Met de hulp van Kaan en Deniz, niemand wil dat ik nog eens val, geraak ik tot de klei grond. Mijn short wordt wel nat maar het water is zalig fris. Stap voor stap terug uit het water en dan even op een rots de voetjes laten drogen en genieten van de rust.
We zijn halverwege de trail en beginnen aan de terugweg aan de andere kant van de meren, in de bergen. Er wacht ons nog een hele klim gezien we om de meren te bereiken afgedaald zijn in de vallei. Op een bepaald moment wijken we per ongeluk af van het wandelpad en komen terecht op een pad tussen de bomen waar je stapt tussen boomwortels en modder. Wij zijn niet de enigen die afgeweken zijn van het pad, een gezin uit Nederland loopt hier ook rond. De modder ontwijkend en op dikke boomwortels stappend vermijden we dat onze wandelschoenen enorm vuil worden. Dit is geen gewone bruine modder maar is zwart en heel dik. Onderweg komen we ook berenuitwerpselen tegen, voorzichtigheid geboden dus. Op een km van ons eindpunt komen we een jong koppel en hun mama tegen, het zijn Belgen uit Gistel. Zij zijn pas gestart en doen de trail vanuit de andere richting en starten met Fifth Lake. We praten zeker een kwartiertje en wisselen ervaring uit. Zij zijn hier voor 2 weken en gaan van hier naar Banff
Ze zijn hier met 10, mama, papa, 4 kinderen en hun partners. De rest van de familie is gaan raften. Ze zijn met het hele gezin met de Rocky Mounti aneer van Vancouver naar hier gekomen. Dat is een trein die Vancouver me Jasper en Banff verbindt. De trein doet er twee dagen over, met een stop in Kamloops om te overnachten. Dit is een heel bekend traject dat al heel lang bestaat en één van die bekende treinreizen, zoals de Orient Express. We nemen afscheid van deze toffe mensen en vervolgen onze wandeling tot de parking. Uiteindelijk hebben we 9.2 km gestapt, met een hoogteverschil van 240 m over een tijdspanne van ong. 4 uren.
Het is na drie uur en we gaan Jasper in om boodschappen te doen voor het eten. Er staan 2 BBQ’s op het terrein en aangezien het nog vroeg is zijn beide vrij. We hebben steaks en kip gekocht, daarbij een slaatje en aardappel puree/gratin. Voor ieder wat wils. Ayhans is kok van dienst en bakt het vlees perfect. De steaks zijn heerlijk net als vorige keer. Het vlees is hier echt goed, mals en met veel smaak. We hebben nog kruidenboter over en broodjes, die worden ook op de bbq gelegd en we hebben lookbroodjes. We eten buiten aan onze picknick tafel. Het is wel wat frisser geworden en een windje steekt op. De jongens verhuizen de tafel naar onder onze luifel en zo zijn we een beetje beschermd van de wind. Om de een of andere manier smaakt het eten heerlijk. Altijd op restaurant steekt ook tegen, zo hebben we een goede combinatie van zelfgemaakt eten en buiten eten.
Een twee km van onze locatie is nog een meer, Pyramid Lake en daar is een resort waar je ook iets kan eten. De mensen uit Gistel waren daar de vorige dag gaan eten en waren heel tevreden. Moet toch niet evident zijn om telkens met 10 plaats te vinden. Het is nog vroeg en nadat alles is opgeruimd en de schotel gewassen (alles is voorzien in de bungalow) beslissen we om naar Pyramid Lake te gaan en daar eens rond te kijken. Het is nu echt fris en we zien eens of we in de resort hier iets kunnen drinken. En ja hoor, geen probleem, we mogen plaats nemen in de zetels rond de open haard. Cocktails met en zonder alcohol voor de mannen, een rosé’tje voor mij. Kaan kiest voor een Sunkin Ship, een cocktail met een verhaal zoals de serveerster ons vertelt. Een van de ijsblokjes in Kaan zijn cocktail is een schip. Het verhaal gaat dat een zekere Geoffrey Pyke een idee had om tijdens WOII een schip van ijs en houtpulp (pykrete) te bouwen omdat staal en aluminium duur en schaars was en beter beschermd tegen de Duitse torpedo’s. In opdracht van Churchill een prototype van het schip wordt gemaakt aan Patricia Lake begin, waar wij verblijven. Dit meer is het koudste van de Rocky Mountains. Het schip wordt gemaakt maar eens het warmer wordt smelt het schip en wordt het idee van Pyke wordt begraven. Leuke anekdote, misschien waar of niet (het was toen een top geheim missie), je kan het opzoeken. Wat zeker is dat de cocktail die ze naar dat schip vernoemd hebben heel lekker is.
Als we in de bungalow toekomen, pakken we de valiezen in zodat we morgen niet te veel tijd verliezen. We willen hier nog een wandeling maken voor we naar onze volgende bestemming gaan. We zijn hier drie nachten geweest en dat was aangenaam, iets meer rust en toch veel gezien en gedaan.
