Vrijdag 22 juli - Whistler

We hebben deze reis veel geluk gehad met het weer. Enkel een paar druppels in Banff en voor de rest mooie, zonnige dagen, niet te heet zoals in België. We hadden regenjassen en lange broeken mee en die hebben we dus nog niet nodig gehad. Volgende week wordt het hier zelfs 30 graden. Het gevaar is dan de bosbranden. De laatste jaren heeft Canada veel te maken met bosbranden. Hopelijk zal de aankomende hitte niet opnieuw zorgen dat grote delen bos in vlammen opgaan.

Vandaag staat er terug een hike op het programma, een korte want deze middag gaan we Ziplinen. Nog één van de activiteiten die je hier kan doen. Maar eerst een stevig ontbijt zodat we veel energie hebben voor onze ochtend wandeling. Mijn ontbijt bestaat uit de meest perfect gepocheerde eieren die ik ooit gezien heb. Ongelofelijk hoe ze die zo perfect rond krijgen, ze lijken op mozzarella balletjes. Daarna rijden we 10 minuutjes buiten Whistler waar we een wandeling maken naar een trein wrak. In 1956 is hier een goederen trein dat hout, vervoerde, ontspoord. Er waren 12 wagons waarvan 7 zo beschadigd waren dat ze niet meer te redden waren. Een lokaal houtbedrijfje kreeg de opdracht de wagons te verplaatsen en deze werden in het nabij bos gedropt waar ze nu nog liggen. De verroeste wagons zijn allemaal bespoten met graffiti en zijn nu een toeristische attractie. De wrakken liggen op een trail langs de Cheakamus rivier. Wij gaan voor d 5.8 km wandeling want we moeten op tijd terug zijn voor onze activiteit van deze middag. We zien 5 van de 7 wagons en missen de twee die blijkbaar (leren we achteraf) verder stroomafwaarts liggen. Na het bezichtigen van de wagons vervolgen we nog even onze wandeling tot aan de waterval aan de rivier. Een bepaald stuk gaat langs de treinsporen waar het ongeval is gebeurd. Blijkbaar wordt dit spoor nog steeds gebruikt maar volgens een fietser (op de treinsporten) heeft hij hier nog nooit een trein zien voorbij komen. De waterval ontgoochelt ons niet, ook niet na de vele andere die we tot nu toe gezien hebben. We dachten dat dit een gemakkelijke wandeling zou zijn, maar dat is het niet. Om tot bij de waterval te geraken moeten we naar beneden klauteren. Ik ben de enige die haar wandelschoenen aan heeft. De rest hun schoenen zijn nog nat van eergisteren dus hebben ze gewone sportschoenen aan, wat het wandelen en klauteren door het bos niet evident maakt. De terugweg gaat sneller omdat we een groot deel via de sporen wandelen.

En dan is het tijd voor onze zipline tour. We hebben deze tour een paar dagen geleden vastgelegd toen we wisten dat het mooi weer ging zijn. We gaan vanop de berg hier in Whistler 5 ziplines doen. Daar hoort ook een wandeling door het bos via hangbruggen bij. Terug een beetje zenuwachtig maar aangezien ik dit al eens gedaan heb tijdens onze cruise weet ik wat ik kan verwachten. Na de benodigde informatie gekregen te hebben krijgen we onze uitrusting en onze gidsen snorren ons in en we zijn klaar voor het avontuur. Met de cabine lift gaan we naar het tussenstation waar onze tour begint. Er staat ook een rij van mountain bikers die met fiets en al in de lift stappen. Boven aan het station heb je een prachtig zicht op Whistler. Rondom ons bloeien veldbloemen in gele, witte en oranje. Het is hier prachtig. We wandelen door het bos naar onze eerste zipline. Deze is ook de langste, 750 m glijven over een vallei hangend aan een stalen kabel. Wij doen deze tour met Eco Tours, een milieu bewuste maatschappij die hun best doet om hun ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Via hangbruggen, aangelegde paadjes en trappen komen we bij elke zipline. Telkens we stoppen geven de  gidsen vertellen ons informatie over de omgeving, de fauna en flora rondom ons. Op de vertrek platforms zijn ook borden met uitleg over de dieren, de bomen en ander milieu gerelateerde onderwerpen. Het is dus effectief een eco tour. Onze groep bestaat uit twaalf personen. De eerste zipline bestaat uit twee kabels dus kunnen we met z’n tweeën naast elkaar ziplinen (weet niet of dit zelfs het juiste werkwoord is). Er staat een gids aan elke zijde van de lijn. We worden één voor één veilig vastgemaakt en de gidsen communiceren met elkaar via een walkie talkie. De veiligheid wordt heel serieus genomen en alles wordt dubbel gecontroleerd. Kaan start als eerste gevolgd door Deniz. En dan is het aan mij. Met een klein hartje laat ik me van het platform glijden en 45 seconden later sta ik aan de andere zijde. Dat was fantastisch en helemaal niet schrikwekkend. Je vliegt over de bomen en hebt een prachtig zicht over de vallei, de rivier en voor je het weet is het voorbij. Zo gaan we van de ene zipline naar de andere en dalen de berg af al ziplinend en wandelend. Na 3 uur, inderdaad zo lang duurt het, staan we terug beneden.  Dit was een leuke ervaring en de organisatie is fantastisch geregeld. Het is al 4 uur en we hebben allemaal honger gekregen. In België zou je op dit uur niet kunnen eten maar hier is dat geen probleem. Rondom ons zijn er pubs, bars, de meesten met een terrasje, en we kiezen er eentje uit om te eten. Onze leeftijden worden gevraagd want er wordt hier alcohol geserveerd. Onder de 19 mag je hier niet binnen (of buiten). De après ski moet hier heel leuk zijn. De bars hebben grote buitenterrassen en zitten redelijk vol met mountainbikers en toeristen.

We wandelen nog wat rond en gaan dat terug naar het hotel waar we de tijd verdrijven aan het zwembad, het bubbelbad, ik in de sauna en de stoomkamer en de jongens in de fitness. Terug op de kamer werk ik de blog af onder het genot van een glaasje wijn en de jongens kijken naar een film. We zijn hier al twee weken en volgende zaterdag vliegen we terug. Wat passeert de tijd hier snel.