Dag 3 - een reis door het verleden.

Aangezien we al om halfnegen in bed lagen, is het geen wonder dat we wederom vroeg wakker zijn. We vertrekken vandaag uit ons hotel en het plan is 2 plantages te bezoeken en in een derde te overnachten. Het is nog steeds heel warm, drukkend en vochtig. Onderweg worden we verwelkomd door hevige regenbuien. Gelukkig stopt de regen als we onze bestemming bereiken, maar de regen heeft geen koude lucht meegebracht, het is zelfs nog warmer dan gisteren. 
Ons eerste bezoek is aan de Laura plantage. Dit is een Creoolse plantage die grotendeels geleid werd door vrouwen. De Creolen waren geen volk of ras, het is de naam die gegeven werd aan de bewoners die uit Europa kwamen, grotendeels uit Frankrijk, en katholiek waren. Onze gids is een jonge dame met heel veel kennis van de geschiedenis van deze plantage. Ze vertelt vol enthousiasme over het verleden, kent alles uit haar hoofd en geeft ons een heel goed beeld tijdens de tour over het even op de plantage. Hier werd suikerriet verbouwd en op het hoogtepunt hadden ze hier meer dan 170 slaven. In het bijbehorende museum zie je de verkoopscertificaten van de slaven en hun prijs. Het leven op de plantage was hard voor de slaven, kinderen stierven op jonge leeftijd en de slaven werkten heel hard op het veld. In de zomer kan het hier boven de 40 graden worden. Deze plantage is heel eenvoudig, maar de familie had ook vele huizen in New Orleans die veel luxueuzer waren ingericht. We bezoeken het huis dat in 2004 voor een gedeelte is afgebrand en je ziet nog sporen hiervan in sommige kamers. Het huis is omringd door een prachtige tuin, die enorm groot is. Al deze plantages grenzen aan de Mississippi rivier. Om de huizen te beschermen tegen overstromingen is een dijk gebouwd en het huis is ook verhoogd. De slavenkwartieren staan een eindje van het huis. Een enkele kamer per familie, die soms uit meerdere personen bestond. Na de burgeroorlog en de afschaffing van de slavernij, bleven velen werken in de plantages. Ze waren vrij maar ze hadden geen plaats om heen te gaan, de meesten waren geboren op de plantage en wisten van niet beter. Lezen en schrijven konden ze ook niet, dus bleven ze waar ze waren. Ze kregen nu wel een vergoeding maar die was in de vorm van waardebonnen die ze konden spenderen in de winkels van de plantage eigenaren voor eten en kleding. Dus uiteindelijk vloeiden hun "lonen" terug naar de rijke plantage eigenaren en waren de slaven niet zoveel beter af. Deze toestand en afhankelijkheid van de blanken is waar de burgerrechtenbeweging voor gevochten heeft in de jaren 60.
Onze volgende stop is de Oak Alley plantage. De naam zegt het als, een laan van heel oude eiken kenmerkt de oprit van deze plantage. De eigenaar zag deze eiken die aan beide kanten van een weg stonden en besloot om op het einde van die weg een huis te laten bouwen. Deze plantage is veel luxueuzer dan de eerste die we gezien hebben. Hier ook een tuin met enorme eiken die meer dan 200 jaar oud zijn. Een gids gekleed in een jurk uit de tijd van de eerste bewoners leidt ons rond in het huis. De binneninrichting is heel mooi maar er is weinig over van de oorspronkelijk bewoners. De gids focust zich op het leven van de familie en er wordt niet zoveel verteld over de slaven die hier leefden, in tegenstelling tot de tour in de Laura plantage.
Na een paar foto's van de immense Mississippi rivier gaan we naar onze laatste bestemming. We blijven deze nacht in de Nottoway plantage in jongens vleugel. Blijkbaar werden de jongens van het gezien na hun 15de in een aparte vleugel gehuisvest zodat ze wat meer onafhankelijkheid hadden. Onze kamer is een van de jongenskamers. We hadden deze morgen laat ontbeten en aangezien hier niet veel in de buurt is eten we op de plantage. We krijgen een tafeltje met uizicht op de tuinen. Ook dit s een heel mooie,  grote plantage en eigenlijk veel mooier dan Oak Alley. Na het eten gaan we even door het huis. Dit is eigenlijk niet de bedoeling maar niemand houdt ons tegen en we zijn natuurlijk nieuwsgierig naar de inrichting van het hoofdhuis. Hier kan je ook verblijven en de kamers zijn prachtig maar dubbel de prijs wat wij betalen. Uiteindelijk hebben we een gezellige kamer en blijven hier maar 1 nacht. Het doet raar om hier zonder gids rond te wandelen maar het geeft ons wel de kans om foto's te nemen zonder dat er een hele bende opstaat. Een ander koppel doolt ook door het huis, dus het zal wel geen probleem zijn. Morgen doen we nog even de tour met de gids om de geschiedenis van het huis te horen,  maar we hoeven dan geen foto's meer te nemen. Na een wandeling in de wederom prachtige tuin en bewonderen van de zonsondergang gaan we terug naar de kamer. Het is nog vroeg en gelukkig vallen we niet onmiddellijk in slaap. Eindelijk heb ik de tijd om onze reisblog van de eerste dagen af te werken. Hier kruipt veel werk in maar het is leuk om achteraf alles nog eens te lezen en voor de thuisblijvers ons een beetje te volgen. Hopelijk slapen we wat langer en dan op naar onze volgende bestemming.