Dag 8 - zon, zee en rust

Als we opstaan is het warm maar wel bewolkt. Vandaag blijven we ter plaarse, geen bezoeken of tours gepland, enkel een dagje platte rust aan het zwembad en het strand. Bij het ontbijt bestaat het servies uit plastiek en karton, alles is wegwerp. Heel raar maar we zijn dit al gewoon, toch voelen we ons hier niet goed bij maar er is geen andere mogelijkheid dan dit.
We brengen de ochtend aan het zwembad door, het is af en toe bewolkt en er is een lichte bries maar de zon brandt sterk dus is zonnecreme aan te raden. Desondanks, verbrand ik toch een beetje. Achter de duinen is het strand, met een parelwit strand en appelblauwzeegroen water ziet het er toch prachtig uit. Pensacola Beach is een lange, smalle strook land dat ligt aan de Golfkust, hey doet een beetje denken aan de keys. Er is hier een heel relaxte sfeer, typische Florida. Er zijn veel golven, wat wij natuurlijk niet gewoon zijn. Ayhan steekt zijn voeten in het water en besluit dat het te koud is om in de zee te gaan, dat doet trouwens niemand want de golven zijn te hoog.
Dan maar terug aan het zwembad en genieten van ons boek. Toeval wil dat het boek van John Grisham dat ik aan het lezen ben in deze streek doorgaat. Het is hier rustig, het hoogseizoen moet nog beginnen. Waarschijnlijk wordt het drukker in het weekend.
Onder de middag gaan we iets eten, we verlaten het hotel te voet maar zien terug weinig mensen op straat (of beter gezegd de baan). Alles is hier groot, zelfs op zo'n smalle strook land zijn er 4 rijvakken. Langs beide kanten van het eiland zijn restaurants en hotels. We komen terecht bij Hooters. Na een blik op het menu beslist Ayhan hier gaan we eten. De serveesters zijn jonge meisjes met korte shortjes en diep gedecolleteerde t-shirts. We kijken uit op het water en zien heel veel zeemeeuwen die wachten op een stukje brood maar er is bordje dat vraagt de meeuwen niet te voeden ...tja en wij luisteren natuurlijk !
Na de middag wordt de bewolking compleet, nog steeds warm en de zon komt af en toe tevoorschijn. Er is een hot tub bij het zwembad. Terwijl we aan het relaxen zijn komt een dame ook in het water en ja hoor, we maken terug een praatje met haar. 
We keren na een tijdje terug naar de kamer, de zon laat zich niet meer zien dus heeft het geen zin om aan het zwembad te blijven. We hebbem een hele grote kamer dus voelen ons niet echt opgesloten. 
Als het donker is gaan we toch nog even buiten. We komen terecht in een vis restaurant waar de tafel buiten aan het water staan. Geheel tegen onze gewoonte nemenwe de eerste en waarschijnlijk de laatste selfie van deze vakantie. Meestal staat enkel een van onz tweeen op de foto, dus is deze selfie wel ok. Het restaurant is grotendeels gericht op families met kinderen. En wat blijkt, alles wordt geserveerd im plastieken bekers en borden, ook mijn wijn ! Behalve het bestek en maar goed ook anders was ik hier weggelopen. Het eten is wel lekker dus dat maakt het een beetje goed. Dit is echt een wegwerpmaatschappij en het voelt niet echt goed om hier, al is het voor een korte periode, aan deel te nemen. Ik kan alleen maar hopen dat het vuilnis hier besorteerd wordt nadat de tafels worden opgeruimd. 
En zo is omze achtste dag ook voorbij, zalig niets doen en morgen de afsluiter in Nw Orleans. Er wordt regen en storm voorspeld, hopelijk valt het nog mee want we hebben een aantal wandeltours geboekt.