Dinsdag 19 juli - Jasper naar Wells Gray

We hebben afgesproken om rond 9 uur te vertrekken zodat we nog Maligne Canyon hier in Jasper kunnen bezoeken. Ik maak iedereen wakker rond 8 uur, een snel ontbijt in het zonnetje en dan pakken we alles in en vertrekken van deze mooie locatie. Geen elanden met grote geweien gezien, alhoewel die hier regelmatig op het terrein komen, verkeerde periode zeker. Even rond halftien zetten we aan naar Maligne Canyon dat een 15 minuten van Jasper ligt. Deze Canyon is bekend om de rivier de Maligne die erdoor stroomt, een redelijk wilde rivier die over de miljoenen jaren een kloof heeft gevormd door de bergen. De naam komt van het Frans maligne, boosaardig. Blijkbaar zou de naam gegeven zijn door een Belgische Jezuïten missonaris Jean-Pierre De Smet toen hij met zijn paard in de 19de eeuw de rivier probeerde over te steken. Waar of niet ? Een ander kenmerk van deze wandeling zijn de 6 bruggen die over de rivier zijn aangelegd. Een route van bijna 7 km brengt je naar alle 6 bruggen maar wij besluiten om enkel de eerste (meest bekende ook) zes te doen. Deze wandeling is ong 5 km lang met een hoogteverschil van 142meter. Aan de route op de app te zien is er een redelijk stijl klim op de terugweg. Dat wordt weer zwoegen. We starten deze keer bij de eerste brug en meteen is het raak qua uitzicht, een wilde rivier die stroomt over een rots en zo een kleine waterval creëert. Er is een wandelpad aangelegd langs de loop van de rivier. Deze bevindt zich heel laag in de canyon. Langs beide oevers rijzen de rotsen meters omhoog. Blijkt dat de rivier elk jaar een paar millimeter de grond uitholt Dus zo is over miljoenen jaren deze canyon ontstaan. Het is zo indrukwekkend dat we foto na foto nemen (allé ik toch) en video na video. Maar hoe ik ook mijn best doe, de schoonheid van deze locatie is terug niet vast te leggen.

Tot aan de 5de brug gaat het berg af, dit belooft voor de terugweg. Op een bepaald punt zijn we aan de oever van de rivier. Zo dichtbij zie je hoe snel de rivier stroomt, als je hier invalt ben je verloren. Na de 5 bruggen gaan we het bos in voor de terugkeer. Gezien we de hele tijd bergaf gegaan zijn, is het nu bergop. Amaai, dit is de steilste helling die we gedaan hebben tot nu toe. Terug zijn we praktisch de enigen op dit pad. Slechts een paar mensen hebben we gezien hier. Het uitzicht is weer prachtig en op een bepaald moment zien we heel in de verte Jasper liggen. Het weer is vandaag helderder dan gisteren en we zien de bergen in de verte zonder enige waas.

Na veel zwoegen komen we terug aan de parking en zien een hele hoop mensen verzameld aan een uitkijkpunt. Wat blijkt, er is een eland die daar staat te grazen. Fototoestellen gaan in overdrive, de eland blijft rustig verder grazen en het geklik van fototoestellen kan hem niet deren. Het is een mannetje men een prachtig gewei. Het aantal aftakkingen van het gewei geven aan hoe oud het beest is. Deze is dus ongeveer 6-7 jaar oud. Ik kom tot op een meter van de eland en als hij plots opkijkt neem ik snel een aantal foto’s. Wow, zo’n prachtig dier, heel elegant en enorm. We hebben honger gekregen van onze wandeling en ondertussen is het na 12 uur. Er is een restaurant aan de parking, de Wilderness Kitchen dat ik eigenlijk had willen uitproberen en dit is een goede gelegenheid. We nemen afscheid van het eland en stappen naar het restaurant als plots een aantal auto’s stilstaat. Op de parking loopt nog een eland rond. Het dier weet niet wat doen en staat gewoon stil. Een parkwachter gebaart naar de mensen die naar het dier staan te kijken dat ze weg moeten en hij jaagt de eland weg richting het bos. Dan is het aan de beurt van die we als eerste gezien hebben. Maar deze is niet zo gemakkelijk weg te jagen want er is een houten omheining en hij zit precies vast. Uiteindelijk springt hij over de houten omheining en wordt ook weggejaagd door de parkwachter. Ongelofelijk dat we deze dieren gezien hebben. We hadden al jongere mannetjes en vrouwtjes gezien maar geen enkel mannetje met zulk een groot gewei. Dit was echt de moeite, een prachtige wandeling en dan een afsluiter met deze dieren en een heerlijk lunch.

Dan wordt het tijd om naar Wells Gray te gaan. We rijden nog even Jasper binnen voor benzine, water en om kaartjes van Deniz en Kaan te posten. We hebben ongeveer een 320 km naar onze volgende bestemming, een vier uurtjes rijden. We komen voorbij Robson National Park maar geen tijd meer om hier te stoppen. Ook Blue River is op onze weg. Dit is een stadje waar je een rivier tocht kan doen om wilde dieren te spotten, maar daar hebben we ook geen tijd voor. We willen wel eens stoppen, om onze benen te strekken, langs de rivier maar de GPS voert ons naar een bouwwerf. De werkmannen en vrouwen bekijken ons raar en sturen ons terug de andere kant uit. We vinden uiteindelijk een stopplaats waar aan de rivier een strandje is. Een fietser is aan zijn fiets aan het werken en heeft een vuurtje gestookt. Ayhan praat even met hem, hij komt Zwitserland en is hier al twee maanden aan het rondtrekken op de fiets. We gaan het ponton op waar Ayhan even zijn voeten in het water laat zakken. Buiten ons is er nog een jong koppel met twee kinderen. Zo’n mooie plek en het weer is prachtig toch bijna niemand. Na een paar minuten ontdekken waarom: het is hier vergeven van de muggen, zoals ik al eerder schreef, niet de muggen die wij kennen maar van die reuze muggen, echte mosquito’s. Kaan en Deniz vluchten naar de auto maar zodra ze de deuren opendoen vliegen de muggen mee naar binnen. Het is dan jacht op muggen in de auto waar ze veel verstopplaatsen hebben.

Een uurtje later komen we toe in Clearwater, een kleine gemeente aan Wells Gray Provincial Park. Dit park is gekend voor zijn watervallen. We blijven hier 2 nachten in Wells Gray Guest Ranch in het midden van het park. Hier is geen GSM bereik maar wel wifi. De ranch wordt uitgebaat door een koppel uit Zwitserland, Daniel en Elvira. De huisjes in een ovale vorm geplaatst kijken allemaal uit op de weide, het uitzicht is fenomenaal. Honden, katten, paarden, een zwarte stier, muggen (natuurlijk) en … kolibrie’s. Voor de huisjes hangen water lantaarns voor de kolibrie’s en ze komen hier regelmatig drinken. Deze vogels zijn maar een duim groot en kunnen heel snel met hun vleugels wapperen en zo blijven hangen. Ik had ze nog nooit ergens gezien – gewoonweg prachtige beestjes. We praten een beetje met een Engels koppel die hier 6 nachten verbleven, klinkt lang maar er is hier zoveel te doen en rustig dat je je zeker niet verveelt. Blijkbaar zijn er ook kraanvogels die iedere morgen om 6 uur 's morgens je wakker roepen. Weet ik morgen te zeggen. Als we hier toekomen is het nog heel warm, ong 25 graden, maar tegen de avond koelt het serieus af. Jammer genoeg hebben wij niet zoveel tijd. Morgen vroeg op om er dan maar alles uit te halen.